لشگر غم شد بی عدد

از 16 فروردین شبا تصور می کنم کیومرث پور احمد از لوسر پذیرایی خودش آویزوون کرده.

روزی هزار بار می پرسیدم ما با این وضعیت 20 سال آینده رو چطور می گذرونیم؟ روزی هزار و یکبار می گم ما بنده روزی دار خداییم. ردیف می شه.

اما واقعیت اینه که وقتی خبر مرگ پوراحمد شنیدم، فکر کردم ما برای چی تلاش می کنیم؟ من سه روز دارم به خرید چینی فکر میکنم...نیلوفر حامدی اینا بشنون چه حسی بهشون دست می ده؟

خلاصه آیا تو کجا و ما کجاییم؟