ای همیشه ساکت و صبور.
ای سکوتِ جاودانهِ درختِ پیر
آسمان سر به زیر!
خنده های عاشقانه ات
از هجوم خلوت تمام کوچه های شهر کم مباد ...
ما به خاطر تو زنده ایم
ما و یاکریم ها
شاخه های سر به زیر بیدها
آسمان و ابرهای ساکت اش
یا بنفشه و نگاه عاشقانه اش ...
خنده تو از سکوتِ کوچه کم مباد
آخرین نسیمِ یادگار!
بی تو پیر می شویم و هیچ
دست جاودانه ای جوان مان نمی کند ...
نوشتم، خواندی، فضائی که تکرار نخواهد شد....برچسب : شعر علی جعفری, نویسنده : 53nemmar7 بازدید : 166