نوشتن این لذت بی پایان

از سال 88 که این پنجره گشوده شد افت و خیز بسیار داشت. اما درش بسته نشد...یاد شعر منزوی می افتم..."در بسته نخواهد ماند ..."

امسال شاید در نیمه اول اینجا کم کار به نظر بیاد...زندگی همینه، رابطه سینوسی...بالا پایین...در هر مقیاسی..از نیاز نواشتن تا ناز نوشتن....

هر چی از اینجا دورتر شدم بیشتر فهمیدم که چقدر دلتنگشم. شکر...نوشتن رودی که نباید متوقفش کرد...نوشتن راهی که تو این دنیای پر هیاهو قصه هارو نگه می داره و قصه ها محافظ احساسات خوب آدمیانن.... خونه تکونی میانی سال. امیدوارم 6 ماه دوم بتونم ایده هام برای نوشتن اینجا بهتر پیاده کنم.

فردا اولین روز پاییز.... لبریز برگ و رنگ و زندگی و مرگ

نوشتم، خواندی، فضائی که تکرار نخواهد شد....